Meðvirkni eða ekki (varlega)

Við skulum fara varlega þegar við tölum um að fólk sé meðvirkt (sérstaklega þegar við höfum ekki verið í þessum sporum) ég veit aðeins um hvað ég er að tala vegna þess að ég var á sínum tíma að baula um (ætla ekki að nafngreina neinn) en þetta dæmi er mjög tengt mér , já baula um að þessi manneskja væri allt of meðvirk og hugsaði og sagði hvað er hún að pæla ætlar hún að halda verndar hendi yfir honum endalaust,hvaða rugl er þetta í henni af hverju slítur hún sig ekki frá þessu og allur þessi pakki .
en svo kom að því að heilsu sinnar vegna var hún ekki fær um að hugsa um þennan einstakling,og vitið þið hver tók við ÉG manneskjan sem skildi ekki hvað hin var að hugsa.
Málið er nefnilega það að þegar einhver okkur náin er í einhverju rugli eða er að gera hluti sem okkur finnst okkur ekki samboðið þá er voða gott að geta lokað á viðkomandi ef við vitum að einhver annar hugsar um hann því þegar þetta eru einstaklingar sem við höfum alist upp með og elskað þá vill maður auðvita að um hann sé hugsað svona venjulegt fólk slekkur ekki á tilfinningum sínum til ástvinar þó hann villist af leið.Við getum ekki sagt við t.d mæður af hverju lokar þú ekki bara á hann af hverju ert þú að hjálpa honum við erum að tala um barn viðkomandi reynum að setja okkur í þessi spor gætum við sett okkar eigin afkvæmi út á guð og gaddinn.

Svo er annað ég er alveg vel meðvituð um að auðvitað getur meðvirkni gengið út í öfgar það kemur tímapunktur sem við þurfum að hugsa ok ætla ég að halda verndarhendi yfir honum(þegar ég segi honum á ég við einstaklinginn getur auðvitað verið af báðum kynjum)á kostnað allra hinna á heimilinu barnanna makans eða ætla ég að stoppa hér þetta er alveg svakalega erfitt að ákveða og ekki á neinn leggjandi en stundum er ástandið bara svo ofboðslegt að maður bara verður að hætta því stundum er það þannig að maður er að hjálpa viðkomandi að vera í rugli með því að halda alltaf verndarhendi yfir honum en ég segi leggjum dómhörkuna til hliðar og bara reynum að skilja afstöðu hvers og eins því auðvitað eru málin eins ólík og þau eru mörg .

 

Athugasemdir

[Emma Vilhjálmsdóttir, 13.4.2008 kl. 23:47]

Ef við erum að tala um fíkla eða alka, þá er eina ráðið að loka á, til að einstaklingurinn áttar sig og þá er mikilvægt að ALLIR geri hið sama, því þeir sem halda húsinu áfram opnu, eru í raun að skemma. 

Meðvirkni er í raun það að geta ekki séð óeðlilegar aðstæður og taka fullan þátt í þeim þrátt fyrir að vita innst inni að það er rangt. 

Ég hef verið mjög meðvirk og ég þekki mjög meðvirkt fólk.  Það skemmir meira en það gefur.  Oft er erfitt að vera í þeim sporum að verða að taka ákvörðun gagnvart sínum ástvinum.  Ef við hins vegar hugsum þetta út frá ástvinum okkar verðum við að huga að því hvað mundi helst fá þá til að snúa við blaðinu.  Með það að leiðarljósi er ekki víst að við verðum áfram svo meðvirk. 

[Eyrún Gísladóttir (IP-tala skráð) 13.4.2008 kl. 23:54]

Þetta er bara hlutur sem hver og einn verður að finna hjá sér það hafa misjafnar aðferðir virkað til að hjálpa fólki svo þarf líka að taka tillit til aldurs viðkomandi erum við að tala um börn eða fullorðna svo er líka að fólk sem hefur byrjað í neyslu sem unglingar staðna oft á þeim tímapunkti og eru ekki með þroska á við fullorðið fólk en eins og ég sagði stundum þarf að loka stundum eru til aðrar lausnir.

[Guðrún Þóra Hjaltadóttir, 13.4.2008 kl. 23:56]

Það er mjög erfið staða. þegar einhver nákomin treystir á mann og við vitum að ef við svíkjum verður ástandið verra.

Ég er sammála það er erfitt að setja sig í spor annarra í þþessum málum. Ég hef fíkla allt í kring um mig og ég hef valið.

Þegar manni líður illa í því ástandi sem maður er í, á maður rett á að yfirgefa selskapið. Það gerði ég og sakna einskins. Gangi þér vel.

[Eyrún Gísladóttir, 14.4.2008 kl. 00:11]

Já í mínu tilviki þurfti ég að loka því miður því fylgdi ja ég held sorg mér hefur sjaldan liði eins illa og það líður varla sá dagur að hugurinn reyki ekki til hans en ég bara gat ekki meir þannig er það bara ég get bara beðið og vonað að það birti til hjá honum og að hann finni réttan veg. en ég kem aldrei til með að dæma einn né neinn fyrir meðvirkni.

[Helga Dóra, 14.4.2008 kl. 10:11]

Maður má ekki lengur vera með umhyggju fyrir neinum eða hjálpa neinum þá er maður meðvirkur.... Finnst þetta sjúkdómshugtak ofnotað.....

Þekki meðvirknina vel bæði í mínu lífi og móðir mín fyrirfór sér fyrir nokkrum árum og ég segi alltaf að það hafi verið afþví að hún náði ekki að vinna með meðvirknina. En við verðum að passa okkur að stimpla ekki allt sem meðvirkni.... 

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 14.4.2008 kl. 11:49]

Að loka á manneskju sem er veik er ómannúðlegt.En að setja mörk er allt annað.Ekki er lokað á þá sem fá hjartasjúkdóma og éta fitu,eða sykursjúkan sem borðar nammi.En á þann sem er veikur á geði,?Sá aðili er oftar en ekki ,ekki ábyrgur gjörða sinna vegna geðsýkinnar og svo er oft með fíkla.Og á að loka á fólk sem ekki hefur hugsunina í lagi?Og það sem Emma skrifar um fíkla,ekki vildi ég vera veikur ástvinur hennar.Minn strákur "áttaði"sig EKKI hann dó.Og gagnast að loka á þann veika?Hverjum gagnast það?Þetta kommennt minnir mig á fínu frúna sem var að tala um heimilislausa og geðsjúka fíkla,ÞEIR VILJA EKKI HJÁLP sagði frúin.

[Eyrún Gísladóttir (IP-tala skráð) 14.4.2008 kl. 11:52]

Ég samhryggist þér með móðir þína.

en nákvælega þetta er ég að segja það er munur á meðvirkni og því að bera ummhyggju fyrir einhverjum .það er ekki allt meðvirkni.

[Eyrún Gísladóttir (IP-tala skráð) 14.4.2008 kl. 12:00]

Ég vil taka framm að þegar ég segi loka á þá er ég ekki að meina að ég vilji ekki af honum vita hann veit að ég er hér til staðar en líka að ég get ekki verið eins involsuð í hans líf og ég var.

[Eyrún Gísladóttir (IP-tala skráð) 14.4.2008 kl. 12:10]

Ég samhryggist þér með son þinn Birna mín.
ég er alveg sammála maður lokar  ekki á sjúkt fólk ekki þannig að maður vilji ekki af því vita.

Og ég tek fram að ég er ekki að tala um mitt barn en þessi einstaklingur er samt tengdur mér.

Ég skil vel að móðir lokar ekki á barnið sitt þannig er það bara og sama hvað gengur á þegar við erum að tala um neyslu þá er nauðsynlegt að gera sér grein fyrir að þetta er sjúkdómur og það bannvænn, margir bara vilja ekki sjá það .

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.4.2008 kl. 15:04]

Það þarf að loka á fíknina en ekki einstaklinginn.  Það verður að hætta að gera hlutina fyrir viðkomandi, ekki lána, ekki hringja fyrir hann, ekki gera neitt það fyrir hann sem viðheldur ástandinu.  En það á aldrei að loka á manneskjuna sjálfa.  Hún á alltaf að vita að maður elskar hana og hún manneskjan er alltaf velkomin ef hún er hrein, ekki í neyslu.  Ástin er þeim bráðnauðsynleg, en jafn nauðsynlegt er að loka á fíkilinn, og gera skýr mörk þarna á milli.  Og svo þarf að banna öðrum fjölskyldumeðlimum að hlaupa undir bagga með peninga, bílalán eða hvað það er sem viðkomandi þarf til að framlengja neysluna.

Fíklar fá gífurlega höfnun í þjóðfélaginu, af yfirvöldum, samfélaginu og oft líka sínum nánustu.  Útilokun getur haft skelfilegar afleiðingar.  En fíkilinn þarf að skilja svo ekki verði misskilið að honum er ekki hjálpað til að viðhalda neyslu. 

[Eyrín Gísladóttir (IP-tala skráð) 14.4.2008 kl. 16:16]

Já það er það sem ég gerði einstaklingurinn veit að mér þykkir ofboðslega vænt um hann en ég er hætt að gera alla hluti fyrir hann hann veit að hann er velkomin ef hann er hreinn og skilur að ég á maka og börn sem ég verð að setja í sæti nr 1 og að ég ætla ekki að hjálpa honum að vera í neyslu en en myndi gera allt til að hjálpa honum að koma undir sig fótunum.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.4.2008 kl. 22:05]

Það er alveg hárrétt afstaða Eyrún mín.